พ่อแม่เฝ้าคอยดูเจ้าแรกที่เราเพิ่งเคยได้รู้จัก
รู้ไหมลูกว่าตัวเจ้า นั้นเป็นดังแก้วตาที่รักสุดหัวใจ
ดวงตะวัน พลันมืดดับ
เจ้าจากไปแล้วไม่มีวันย้อนคืนมาใหม่
หัวใจสลาย เป็นอย่างไรเพิ่งได้รู้
ฟ้าทำไมเหตุใดเล่า ไม่ให้เจ้าเติบโตกว่านี้อีก
หัวใจดังถูกมีดกรีดเหลือไว้เพียงแค่เศษชีวิต ไร้หัวใจ
ฝันที่หวังพังทลาย โลกใบน้อยที่เคยสดใสไม่มีแล้ว
พ่อและแม่ จะใช้ชีวิตอย่างไร
หลับตาลงแล้วนอน
เฝ้ารอตอนที่เราพบกันใหม่
เกิดมาได้รักกัน แค่ช่วงหนึ่งสั้น ๆ
จากนี้ไปจะเป็นอย่างไรชีวิตที่ไร้ซึ่งเจ้า
ไม่ทันลาสักคำ ช้ำอุราเพียงใดหนอใจเศร้า
กลิ่นความรักคุ้นเคยที่พ่อแม่ชิดเชย
ไฉนเลยบุญกรรมที่เราเคยทำมาพรากเจ้าไป
อย่างไม่มีหวนคืน
หลับตาลงแล้วนอน
เฝ้ารอตอนที่เราพบกันใหม่
เกิดมาได้รักกัน แค่ช่วงหนึ่งสั้น ๆ
จากนี้ไปจะเป็นอย่างไรชีวิตที่ไร้ซึ่งเจ้า
ไม่ทันลาสักคำ ช้ำอุราเพียงใดหนอใจเศร้า
กลิ่นความรักคุ้นเคยที่พ่อแม่ชิดเชย
ไฉนเลยบุญกรรมที่เราเคยทำมาพรากเจ้าไป
อย่างไม่มีหวนคืน
กลิ่นความรักคุ้นเคยที่พ่อแม่ชิดเชย
ไฉนเลยบุญกรรมที่เราเคยทำมาพรากเจ้าไป
อย่างไม่มีหวนคืน